SPÓŁKOMANIAK

„Polska jest obiektem zmasowanej akcji dezinformacyjnej” taki tytuł można przeczytać pod jednym z reportaży na stronie telewizji publicznej. Jako prawnik czuję się w obowiązku, aby z tą dezinformacją walczyć.  Polski parlament jest w trakcie wprowadzania trzech nowych ustaw: 1.       O Sądzie Najwyższym 2.       O Krajowym Rejestrze Sądowym 3.       O Sądach powszechnych. Są to trzy najważniejsze ustawy dotyczące sądownictwa, czyli trzeciej według zasady trójpodziału władzy w kraju. Zmiany, które próbuje się wcielić w życie za pośrednictwem tych ustaw mają charakter rewolucyjny . Na nowo ustala się funkcje Sądu Najwyższego, zasady działania, organizację czy status prawny sędziego SN. Z uwagi na charakter zmian, tempo prac legislacyjnych można określić jako zawrotne.  Nie chcę w tym wpisie analizować w całości trzech projektów ustaw, chce zwrócić Państwa uwagę na problemy, przez które tak wielu Polaków zdecydowało się spacerować wieczorami po naszych miastach. Pi

Ostatnio przyszli do mnie członkowie Zarządu jednej z łódzkich Spółek z następującym problemem, dwóch z nich chciało złożyć oświadczenia o rezygnacji z pełnionych funkcji pojawił się problem komu powinni takie oświadczenie złożyć i jak to zrobić? Zagadnienie to w doktrynie i orzecznictwie doczekało się trzech różnych poglądów:       oświadczenie powinno zostać złożone członkowie zarządu lub prokurentowi (zgodnie z art. 205 §2 kodeksu spółek handlowych (dalej k.s.h.) lub 373§2 k.s.h.) [1] .      oświadczenie powinno być złożone radzie nadzorczej lub pełnomocnikowi powołanemu w spółce z o.o. uchwałą Zgromadzenia Wspólników, zgodnie z art. 210 §1 k.s.h., a w spółce akcyjnej uchwałą Walnego Zgromadzenia akcjonariuszy, zgodnie z art. 379 §1 k.s.h. [2]       oświadczenie powinno być złożone organowi uprawnionemu do powoływania członków Zarządu. [3] Widać więc, że koncepcji na tak z pozoru prostą czynność powstało wiele i przedsiębiorcy mogli mieć problem z wybraniem wł

  część I, bynajmniej nie ostatnia. Polskie prawo podatkowe jest trudne, nie ma się co oszukiwać, składa się na nie wiele ustaw i rozporządzeń, a przepisy tej gałęzi prawa są non stop nowelizowane i co gorsza częstokroć w różny sposób interpretowane, a to implikuje niestety brak pewności ze strony podatnika, co do tego jakie skutki podatkowe wywołają jego decyzje, szczególnie mocno widać to u przedsiębiorców. Taka sytuacja niekorzystnie wpływa na rozwój firmy, a dodatkowo duże obciążenia podatkowe hamują rozwój wielu projektów. W związku z powyższym wielu polskich podatników – przedsiębiorców w pewnym momencie prowadzenia działalności gospodarczej rozważa przeniesienie jej do innego kraju w celu dokonania optymalizacji podatkowej i to nie tylko ze względu na wysokość podatków w naszym kraju, ale też co ze względu na stopień sformalizowania prawa podatkowego.           Prawo polskie uniemożliwia przeniesienie transgraniczne siedziby polskiej spółki do państwa obcego. Spółka P

Art. 299 k.s.h. § 1.   Jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania . § 2 . Członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności , o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe , albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy , albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody . § 3.  Przepisy § 1 i § 2 nie naruszają przepisów ustanawiających dalej idącą odpowiedzialność członków zarządu. Przytoczony wyżej artykuł k.s.h. ma charakter bezwzględnie obowiązujący (nie można go wyłączyć porozumieniem wspólników) [1] zakłada osobistą odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania spółki, wobec jej wierzycieli, ta odpowiedzialność będzie następstwem bezskuteczn