Spółka partnerska – podstawowe informacje potrzebne przy rozważaniu prowadzenia biznesu w tej formie prawnej.

Regulacja spółki partnerskiej obejmuje artykuły od 86 do 101 kodeksu spółek handlowych. Spółka ta jest spółką osobową, która nie posiada jak i inne spółki osobowe osobowości prawnej, ma zaś podmiotowość prawną – zdolność prawną (może nabywać prawa, w tym własność nieruchomości, zaciągać zobowiązania, pozywać, być pozywaną). Jej umowa powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności (określenie umowa wskazuje, że nie może jej założyć jedna osoba – choć kodeks dopuszcza funkcjonowanie jednoosobowej spółki partnerskiej, jednakże nie od chwili jej zarejestrowania, a w przypadku śmierci wspólnika – co więcej możliwość ta obwarowana jest terminem – 1 rok, po którym spółka ta nie będzie mogła dalej istnieć w obrocie), a sama spółka powstaje z chwilą wpisu do rejestru, charakter tegoż jest zatem konstytutywny.

Mogą ją założyć tylko osoby fizyczne i to tylko te uprawnione do wykonywania wolnych zawodów, to jest: adwokata, aptekarza, architekta, inżyniera budownictwa, biegłego rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, maklera papierów wartościowych, doradcy inwestycyjnego, księgowego, lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, rzeczoznawcy majątkowego i tłumacza przysięgłego.

         Z powyższego wyliczenia wynika, że spółka partnerska została zdefiniowana przede wszystkim dla osób wykonujących tzw. zawody regulowane ( czyli takie, których wykonywanie uzależnia się od spełnienia określonych wymagań kwalifikacyjnych i warunków określonych w specjalnych przepisach), którym jest chociażby zawód notariusza – szczegółowo opisany w ustawie Prawo o notariacie.

        Najistotniejszą rzeczą jaka wyróżnia spółkę partnerska spośród innych spółek uregulowanych w kodeksie spółek handlowych jest zasada ponoszenia odpowiedzialności za zobowiązania spółki przez jej wspólników. Artykuł 95 kodeksu spółek handlowy stanowi, że:

§ 1. Partner nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania spółki powstałe w związku z wykonywaniem przez pozostałych partnerów wolnego zawodu w spółce, jak również za zobowiązania spółki będące następstwem działań lub zaniechań osób zatrudnionych przez spółkę na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego, które podlegały kierownictwu innego partnera przy świadczeniu usług związanych z przedmiotem działalności spółki.

§ 2. Umowa spółki może przewidywać, że jeden albo większa liczba partnerów godzą się na ponoszenie odpowiedzialności tak jak wspólnik spółki jawnej.

Wynika z tego, że będąc partnerem w spółce partnerskiej:

- nie ponoszę odpowiedzialności za zobowiązania powstałe w wyniku działalności pozostałych partnerów w Spółce (istotne ograniczenie odpowiedzialności za tzw. błąd w sztuce)

- nie ponoszę odpowiedzialności za zobowiązania pracowników i współpracowników spółki, które podlegały kierownictwu innego partnera przy świadczeniu usług związanych z przedmiotem działalności spółki. (do kręgu osób, które podlegają mojemu kierownictwu nie mogę zaliczyć innego partnera).

- za wszystkie pozostałe zobowiązania ponoszę odpowiedzialność tak jak wspólnik w spółce jawnej to jest osobiście i solidarnie ze spółką i pozostałymi partnerami oraz subsydiarnie i w sposób nieograniczony.

          Paragraf drugi pozwala na stosowanie reguł obowiązujących w spółce jawnej w stosunku do jednego lub większej liczby partnerów.

Moim zdaniem, rozwiązanie to należy traktować jako dużą zaletę tejże spółki szczególnie w kontekście wykonywania przez jej wspólników zawodów notariusza, lekarza, lekarza dentysty, architekta, inżyniera budownictwa – zawody te cechuje duża, również w ujęciu majątkowym, odpowiedzialność za tzw. błąd w sztuce, dlatego wydaje się, że jej ograniczenie do odpowiedzialności za działanie własne i za działania osób pozostających pod naszym kierownictwem wydaje się być przekonującym rozwiązaniem. Tym niemniej, że prowadzenie działalności w formie spółki, znacząco obniża  wspólnikom choćby koszty związane z wynajmem lokalu i kosztami jego eksploatacji.

Kolejnym novum, które wyróżnia spółkę partnerską spośród innych spółek osobowych jest wprowadzenie do kodeksu dwutorowej możliwości uregulowania jej reprezentacji. W pierwszym wariancie przedstawionym w art.96 kodeksu spółek handlowych każdy partner ma prawo do reprezentacji spółki samodzielnie, chyba, że zmiany w tym zakresie wprowadzi umowa spółki. Pozbawienie tegoż prawa powstania ważnych powodów oraz uchwały powziętej większością 3/4 głosów, przy obecności co najmniej 2/3 ogólnej liczby partnerów, a umowa spółki może te wymogi jeszcze obostrzyć. W drugim wariancie zaś dopuszcza się, że prowadzenie spraw spółki i reprezentowanie jej umowa Spółki powierzy Zarządowi, do którego stosować się będzie odpowiednio przepisy o Zarządzie w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Podsumowując - spółka partnerska nie jest dla wszystkich mogą ją zakładać tylko osoby fizyczne będące przedstawicielami określonych wolnych zawodów. Jednakże dla tych grup zawodowych jest to forma działalności warta uwagi i refleksji, oferuje wiele korzystnych rozwiązań, które wyróżniają tę formę na tle innych dostępnych dla danej grupy zawodowej.